Badanie okresowe
Badanie okresowe
Badanie okresowe, określane również niekiedy jako badanie kontrolne, jest to badanie ogólnolekarskie, powtarzane co pewien czas. Badaniami takimi są w polskim systemie opieki zdrowotnej badania niemowląt (kilka razy w ciągu roku), badania w żłob-
ku itp. Ich zadaniem jest okresowa kontrola rozwoju i stanu zdrowia dziecka. Badanie typu „bilansu zdrowi a”, określane po prostu „bilansem zdrowia”, jest pogłębionym, kompleksowym badaniem lekarskim, którego celem jest „zbilansowanie” potrzeb zdrowotnych (stanu zdrowia) i możliwości adaptacyjnych osobnika. Na bilans zdrowia składają się: badania skriningowe, analiza dokumentacji zdrowotnej z okresu poprzedzającego bilans, właściwe badanie lekarskie poszerzone w razie potrzeby o dodatkowe badania diagnostyczne i konsultacje specjalistyczne oraz część wnioskową. Ta ostatnia zawiera końcową ocenę rozwoju i stanu zdrowia dziecka, a także w przypadku stwierdzenia odchyleń w tym stanie plan postępowania zapobiegawczo-leczniczego. U dzieci szkolnych wnioski są uzupełnione o część orzeczniczą związaną z potrzebami szkoły bądź kierunkiem dalszej nauki i pracy (np. kwalifikacja do wychowania fizycznego i sportu szkolnego, poradnictwo zawodowe, selekcja do kształcenia specjalnego).
Od roku 1976 obowiązują w Polsce następujące badania bilansowe: badanie noworodka i badania dzieci 2, 4, 6, 10, 14 i 18-letnich. W wyniku badań bilansowych oraz okresowych dzieci z odchyleniami w stanie zdrowia są kwalifikowane do czynnej opieki zdrowotnej, w ramach tak zwanych grup dyspanseryjnych. Pediatryczny system dyspanseryjny zawiera takich grup jedenaście. Są to następujące grupy: