Błonica
admin
Błonica
Błonica, zwana dawniej dyfterytem, należy do najgroźniejszych chorób zakaźnych wieku dziecięcego. Wywołana jest przez bak-terie – maczugowce błonicy. Charakteryzują się one zdolnością wytwarzania bardzo silnej egzotoksyny, wykazującej powinowac- twovdo tkanki nerwowej i mięśnia sercowego. Wyróżnia się trzy
typy maczugowców błonicy, wywołujących chorobę o różnym stopniu ciężkości. Źródłem zakażenia błonicy jest człowiek chory lub nosiciel. Zwie-rzęta nie chorują na błonicę i nie odgrywają większej roli jako przenosiciele. Szczególnie wrażliwe na błonicę są dzieci, szczyt za-chorowań przypada na wiek 2-5 lat. Błonica szerzy się najczęściej przez zakażenie kropelkowe. Pewną rolę odgrywają przenosiciele mechaniczni. Wrotami zakażenia są przede wszystkim górne drogi oddechowe, są również nimi skóra (błonica przyranna) i błony ślu-zowe (np. błonica oka, błonica narządów płciowych). Bakterie błonicy zatrzymują się zazwyczaj w miejscu wtargnięcia oddziałując na organizm poprzez toksyny.
Okres wylęgania błonicy jest krótki, trwa najczęściej 2-4 dni, nie przekracza 10 dni. Błonica jest zaraźliwa już na 1-2 dni przed pojawieniem się objawów chorobowych, przy czym okres zaraźliwości nie kończy się w momencie wyzdrowienia. Badania dowodzą, że jeszcze w 2 tygodnie po ustąpieniu objawów chorobowych około 50% ozdrowieńców miało w jamie nosowo-gardłowej maczugowce błonicy, a w 2 miesiące – 2,5%. Dlatego też o zakończeniu okresu zaraźliwości mogą świadczyć tylko ujemne wyniki badań na obecność maczugowców w wydzielinie z jamy nosowo-gardłowej. Przepisy sanitarne wymagają trzykrotnego badania bakteriologicznego przed opuszczeniem szpitala. Dziecko może wrócić do żłobka tylko wówczas, gdy wyniki badań będą ujemne.
