Błonica krtani
Błonica krtani
Błonica krtani jest postacią dającą najwyraźniejsze objawy miejscowe. Jej lokalizacja w najwęższym miejscu dróg oddechowych powoduje poprzez nawarstwiające się na obrzmiałą błonę śluzową błony dyfterytyczne znaczne zwężenie światła krtani. Daje to, oprócz charakterystycznego szczekającego kaszlu, objawy duszności. Może dojść do zamknięcia nawet w ogóle światła krtani i do uduszenia się dziecka. W wypadku takiego zagrożenia wykonuje się intubację (do krtani wprowadza się rurkę) lub tracheotomię (nacięcie tchawicy). Postać taka nazywana jest często d ł a w c e m lub krupem błoniczym.
Trzecia postać, najłagodniejsza, jest to błonica nosa. Jest schorzeniem najczęściej przewlekłym. W rozpoznaniu jej pomagają przewlekłe katary o krwisto-ropnej wydzielinie z nosa. Decyduje
o rozpoznaniu badanie bakteriologiczne. Błonica poza objawami miejscowymi daje objawy ogólne. Z uwagi na powinowactwo do układu krążenia toksyny bakteryjne często uszkadzają układ krwionośny. W przebiegu błonicy może dojść do zapaści. Znane są też przypadki zgonów na skutek porażeń serca.