Giardioza badania
admin
Giardioza badania
W badaniach patomorfologicznych błony śluzowej jelita czczego najczęściej spostrzegano zmiany w postaci zniekształcenia i skrócenia kosmków jelitowych oraz proliferację enterocytów do szczytu kosmków układały się one w kilku warstwach na brzegach różnokształtnych kosmków. W części przypadków stwierdzano zwiększoną liczbę komórek kubkowych oraz pogłębienie krypt Lieberkuhna. We wszystkich przypadkach giardiozy wykrywano nacieki komórkowe w obrębie blaszki właściwej (limfocyty, komórki plazmatyczne, komórki tuczne, eozynofile i neutrofile) ponadto obecne były ogniska włóknienia w lamina propria (Kocięcka, Gustowska).
Sugeruje się, że efektorowe limfocyty T przenikając przez nabłonek atakują Giardia w obrębie światła jelita i odgrywają istotną rolę w eliminacji tego pasożyta. Niektórzy autorzy sądzą, że limfocyty T w odpowiedzi na antygen Giardia uwalniają limfokiny, które uszkadzają enterocyty lub bezpośrednio oddziałują na komórki krypt Lieberkuhna pobudzając mitozę oraz wydzielanie komórek kubkowych niepośrednią rolę w inwazji Giardia odgrywają prawdopodobnie komórki tuczne, uwalniając mediatory komórkowe i preformowane, prostaglandyny i proteinazę ki- ninową, wpływając na czynność wydzielniczą i perystaltykę jelita cienkiego (Gustowska, Kasprzak, Majewska). Nie można także pominąć roli, jaką może odgrywać w patomechanizmie zaburzeń jelitowych naczyniowoaktywny polipeptyd jelitowy (VIP, vasoactive intestinal polypeptid), odpowiedzialny za indukowanie cAMP i wydzielanie wody oraz elektrolitów do światła jelita, a także np. wytwarzanej w komórkach enterochromatofilnych P-neurokininy, która może mieć znaczenie w przekaź- nictwie bólowym. W ontocenozie przewodu pokarmowego G. lamblia może występować jednocześnie z grzybami oraz owsikiem, włosogłówką, tasiemcem karłowatym i glistą. Z badań własnych wynika także, iż w zarażeniach G. lamblia częściej wykrywa się w kale grzyby (Candida, Geotrichum) niż u dzieci zdrowych. Przebieg tych mieszanych inwazji stwarza wiele problemów klinicznych. W części przypadków zarażenia lamblią mogą przebiegać bezobjawowo (nosicielstwo) i wygasać samoistnie. Ostatnio wykazano, że inwazyjność tego pasożyta jest szczególnie duża u dzieci z niedoborami immunoglobulin klasy G oraz wybiórczą hipoglobuline- mią klasy A. Swoistym przeciwciałom klasy A wytwarzanym przez komórki pla- zmatyczne błony śluzowej jelita przypisuje się bowiem główną rolę w odporności miejscowej. Odpowiedź humoralna na obecność G. lamblia dotychczas jest niedostatecznie poznana.
