Krążki międzykręgowe
admin
Krążki międzykręgowe
Nie należy zapominać, że nasza wiedza dotycząca bólów krzyża jest stosunkowo świeża i że badania tego zagadnienia zaczęły się na dobre dopiero w 1934 roku, kiedy to Mixter i Barr opublikowali na łamach The England Journal of Medicine artykuł poświęcony uszkodzeniom krążka międzykręgowego i jego następstwom neurologicznym.
Krążki międzykręgowe zostały opisane po raz pierwszy już przez Vesaliusa w 1555 roku, ale dopiero dwa wieki później (w 1764 roku) Domenico Cotugno opisał rwę kulszową, w pracy pt. „De Ischiade Nervosa Commentarius”, jako odrębną jednostkę chorobową. Przez wiele lat rwa kulszowa występowała w piśmiennictwie pod nazwą „choroba Cotugno”. Mimo że scoliosis ischiadica opisał Gussenbauer już w 1878 roku pod nazwą skoliozy nerwowo-mięśniowej, to ani on, ani jemu współcześni nie łączyli tego stanu z chorobą krążka międzykręgowego.
Do powiązania rwy kulszowej z bólami krzyża przyczynił się Lasćgue, który opisał charakterystyczne sylwetki chorego. Dalej idą opisy skolioz bólowych Charcota i Brissauda. Pełny opis krążka międzykręgowego podają: Virchow (1837), Von Luschka (1858) i Ribbert (1858).
Pierwsza ilustracja przedstawiająca tyłowypchnięte jądro miażdżyste krążka międzykręgowego ukazała się w 1824 roku w książce Charlesa Bella pt. „Observations on injuries of the spine and of the thigh bone”, wydanej w Londynie przez wydawnictwo Thomasa Tegga.
Następny opis uszkodzenia krążka międzykręgowego pochodzi od Kochera, który w roku 1898 opisał przypadek upadku mężczyzny na nogi z wysokości ok. 30 metrów. Sekcja zwłok wykazała rozerwanie pierścienia włóknistego pierwszego krążka lędźwiowego oraz przemieszczenie jądra miażdżystego do kanału kręgowego.
W 1903 roku Krause i Oppenheim opisali chorego cierpiącego na bóle krzyża na skutek obrażeń odniesionych w bójce. Po upływie pewnego okresu doszło do porażenia kończyn dolnych oraz nietrzymania kału i moczu. W czasie operacji znaleziono przemieszczone do kanału kręgowego jądro miażdżyste uciskające ogon koński. W miarę upływu lat doniesienia tego rodzaju stawały się coraz częstsze, przy czym znajdowane w kanale kręgowym fragmenty jądra miażdżystego najczęściej opisywano nadal jako enchondroma kanału kręgowego.
