Nieswoiste zapalenia kości i stawów
Nieswoiste zapalenia kości i stawów
Wywołuje je najczęściej gronkowiec złocisty, rzadziej paciorkowiec hemolizują- cy, a w dalszej kolejności dwoinka zapalenia płuc, dwoinka opon mózgowych, go- nokoki, pałeczka okrężnicy, grypy i salmonella. Drobnoustroje zatrzymują się zwykle w okolicach ze zwolnionym przepływem krwi, w zatokach przynasad lub w krwiakach pourazowych. Najczęściej zakażenie przenosi się drogą krwionośną (ostitisf arthritis haematogenes), rzadziej następuje bezpośrednio, np. z rany.
Początkowo przeważają objawy ogólnego zakażenia. Po kilku dniach dołączają się objawy miejscowe: bóle samoistne, tętniące, wrażliwość na opukiwanie i dotyk, wzmożona ciepłota skóry. Bolesność samoistna w nocy świadczy o wytworzeniu się ropnia środkostnego. Złagodzenie bólu może świadczyć o przebijaniu się ropnia przez warstwę zbitą, pod okostną, lub później przez okostną. Jeśli nie podejmie się w porę leczenia, bóle ustępują, a gorączka spada po przebiciu się ropnia przez skórę.
Badania laboratoryjne wykazują leukocytozę, przyspieszony odczyn Biernackiego, niedokrwistość.
Na’radiogramie dopiero w drugim tygodniu zauważyć można zatarcie struktury beleczkowej kości. Po 2 tygodniach w okolicy ogniska zapalnego pojawiają się na-warstwienia okostnowe. Spowodowane są one uniesieniem okostnej przez wysięk zapalny, a następnie odokostnowym nowotworzeniem lcostniny. Martwicę kości można odróżnić dopiero po rozpoczęciu procesów reparacyjnych i gdy tkankę żywą od martwej oddzieli wzrastająca ziarnina. Sklerotyczne utkanie martwaka powoli otacza strefa słabiej uwapnionej tkanki kostnej. Drobne martwaki mogą zostać wchłonięte, większe natomiast są wydalane przez przetokę.