Odczyn tuberkulinowy
admin
Odczyn tuberkulinowy
Odczyn tuberkulinowy jest dodatni przy niskich stężeniach, w okresie czynnym nawet przy stężeniu 1:1000, 1:10 000. Próba biologiczna z płynu stawowego może być ujemna, badanie histologiczne i bakteriologiczne węzłów chłonnych i wycinka torebki stawowej w 25-30% mogą być ujemne. Wyniki ujemne nie wyłączają gruźlicy, wyniki dodatnie na pewno ją potwierdzają. Badanie bakteriologiczne i hodowla prątków z wysięków stawowych bywają dodatnie jedynie w małym odsetku przypadków.
Jakkolwiek każde umiejscowienie gruźlicy może wywołać właściwe sobie po-wikłania, do ogólnych powikłań zaliczyć należy: 1) wytworzenie się ropni zimnych, przetok i zakażenie nieswoistym ropnym procesem zapalnym, 2) zwichnięcia pa-tologiczne wywołane rozdęciem stawu przez wysięk lub zniszczeniem końców sta-wowych, 3) patologiczne ustawienia, przykurcze i zesztywnienia stawów w niepra-widłowym ustawieniu, 4) uszkodzenie chrząstki wzrostowej i zahamowanie wzrostu 5) ucisk przez ropień zimny, masy martwicze i ziarninę lub zniekształcony odcinek kości na rdzeń, pnie nerwowe i naczynia, 6) uszkodzenie ścian dużych naczyń i następowy krwotok, 7) toksyczne uszkodzenie narządów miąższowych.
Wczesne rozpoznanie i właściwe leczenie pozwalają zachować sprawność narządu ruchu, a nawet uzyskać restitutio ad integrum. Jeżeli leczenie zachowawcze zawodzi, może być konieczne leczenie operacyjne. Obecnie jedynie w zaniedbanych przypadkach i u ludzi starych i wyniszczonych należy się liczyć z możliwiścią zejścia śmiertelnego.
Trudności rozpoznawcze mogą sprawiać wysiękowe zapalenia stawów, które trzeba odróżnić od pourazowego wysięku stawowego, zwłaszcza przy obecności podostrych i przewlekłych stanów zapalnych na tle nieswoistym i gośćcowym. Gruźlicę kości można pomylić ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów, nowotworem (kręgosłupa), torbielami zapalnymi, zwyrodnieniowymi, z nieswoistym zapaleniem kości, z brucelozą. Rozpoznanie należy oprzeć na objawach klinicznych, radiologicznych i wynikach badań laboratoryjnych. Podejrzenie gruźlicy zobowiązuje do leczenia swoistego orzeciwgruźliczego.
Sposoby leczenia zależą od okresu, rodzaju i umiejscowienia się procesu gruźliczego. W każdym jednak wypadku wchodzi w rachubę 1) leczenie ogólne i 2) leczenie miejscowe.
Leczenie ogólne polega na wzmacnianiu sił odpornościowych przez dobre, ja- rzynowo-białkowe odżywianie, dobre warunki mieszkaniowe i klimatyczne (działanie ruchu, świeżego powietrza i słońca). Gruźlica dużych stawów i kręgosłupa wymaga leczenia sanatoryjnego.
