Patogeneza spondylozy
admin
Spondyloza lędźwiowa jest określana jako zespół chorobowy, do którego dochodzi z reguły na podłożu przeciążeń kręgosłupa i nieodłącznie związanej z tym choroby krążka międzykręgowego czy też nierzadko krążków międzykręgowych.
Wspomnieć jednak wypada, że pogląd, w myśl którego u podłoża spondylozy znajduje się choroba krążka międzykręgowego, jest nadal dyskutowany (Collins, Rabinovitch). Trzeba zaznaczyć, że wiek, w którym dochodzi do zachorowania, szybkość przebiegu choroby oraz jej stopień i rozległość są zmienne indywidualnie.
Uważa się powszechnie, że nadmierne lub sumujące się stresy, naciski i obciążenia kręgosłupa nierzadko inicjują lub przyspieszają zmiany zwyrodnieniowe (Dondine). Ponieważ do spondylozy dochodzi często u ludzi prowadzących siedzący tryb życia i nie wykonujących prac fizycznych, wydaje się, że w tych przypadkach u podłoża choroby mogą leżeć czynniki konstytucjonalne, zmieniające metabolizm chrząstki.
Mimo zaawansowanych prac histologicznych na temat krążków międzykręgowych do chwili obecnej nie ma sposobu odróżnienia procesu zwyrodnieniowego wywołanego wiekiem od zmian przedwczesnych czy pourazowych. Nic też dziwnego, że rozpoznawanie tych ostatnich opiera się na objawach klinicznych.
Jest rzeczą znamienną, że ciężkość objawów klinicznych nie postępuje równolegle ze zmianami stwierdzonymi w obrazie radiologicznym ani też z zaawansowaniem choroby krążka w obrazie sekcyjnym.
Najbardziej widocznym objawem spondylozy jest tworzenie brzeżnych wyrośli kostnych na krawędziach trzonów. Oczywiście do zmian tych dochodzi jedynie w sąsiedztwie podlegających procesom wstecznym krążków międzykręgowych, powodujących wypychanie na boki pierścienia włóknistego i wyrywanie jego włókien z trzonów kręgów oraz unoszenie okostnej (co powoduje podokostnowe tworzenie kości) w miejscu najsłabszego połączenia okostnej z więzadłem podłużnym przednim.
